Op kampelen door de woestijn van Lompoul

Noa gaat met Paul en haar klasgenootjes en ouders naar Lompoul. De trip is georganiseerd door Origin Africa op initiatief van een moeder in Noa's klas. De groep vertrekt met een grote woestijntruck gevolgd door een aantal  4x4s om twaalf uur uit Dakar. Via Kayar, en daarna over het strand rijden ze richting het noorden. Om een uur of vijf komen ze aan in het Bedouin kamp in de duinen van Lompoul. Voor de kinderen is de woestijn een grote zandbank waar ze tot het donker wordt in  spelen. Voor de ouders is het dan tijd voor happy hour bij zonsondergang, geroosterd schaap met rijst (mechoui), en een traditionele dansshow met kampvuur. Ze slapen in Berber tenten op comfortabele matrassen: Noa slaapt samen met haar vriendin Kazuri in een aparte tent. Na het ontbijt is het tijd voor een rit op een kameel. "Dat vond ik een beetje eng en ben snel weer afgestapt!" schrijft Noa. "Ik vond het super leuk!"

Pasen

Het is vakantie. Af en toe heb ik het idee dat de kinderen altijd vakantie hebben. Dan is het altijd weer de vraag, hoe vermaak ik ze. Gelukkig is er een Amerikaanse Club die deze vakantie leuke activiteiten aanbied. En misschien nog wel belangrijker, dit is weer de meeste kinderen naar toe gaan dus een prima plek om je klasgenootjes weer te treffen. Noa gaat er dan ook met veel plezier naar toe en speelt hier met Oliver en Estefania (klasgenoten)

Op het programma staat veel sport, maar ook lezen, knutselen en natuurlijk veel zwemmen.

Varen over de Senegal rivier op de “Bou el Mogdad”

Deze trip wil ik al heel lang maken en nu komt het er eindelijk van. Drie nachten op de boot “Le Bou el Mogdad” varen over de Senegal rivier. Samen met Akiko vertrek ik maandag rond een uur of acht. Stoffig en gaar komen we om vier uur aan in Richard Toll. We kunnen nog net mee met de dagexcursie: een bezoek aan de suikerfabriek en de suikerplantage's. Interessant. De samenstelling van de groep blijkt zeer bizar, de meerderheid fransen die ik eerder op een camping aan de Spaanse kust zou verwachten dan hier.

De volgende ochtend bezoeken we in Richard Toll een oud vervallen kasteel dat stamt uit de tijd dat de fransen Senegal bestuurden. Terug op de “Bou el Mogdad” installeren we ons met een boek op het bovendek om te genieten van het uitzicht en de wind (die steeds warmer wordt) terwijl we richting het noorden varen.

In Dagana gaan we aan land om wat oude koloniale huizen en een basisschool te bezoeken. Het diner op de boot 's avonds geeft ons de kans onze medereizigers wat beter te leren kennen.

De volgende dag bezoeken we een "campement" van peul en zien we hoe de geiten en koeien worden gemolken. Het valt me op hoe groen het is. Ondanks het verzoek van de reisleidster, geen snoep (slecht voor de tanden) en geld (slecht voor arbeidsethos) uit te delen, kunnen een aantal leden van de groep het niet laten. Het is ook waarschijnlijk moeilijk je als “rijke” westerling niks aan te trekken van de “armoede” die je ziet. Maar aan wie geef je wel en aan wie niet? En wat zullen de gevolgen zijn voor de toekomstige bezoekers. Nu al worden we door alle kinderen gevraagd geld te geven, of onze pet, horloge, of lege waterfles. In Thiaraye staat wederom het bezoek aan twee dorpen op het programma. In het eerste dorp blijken de mannen massaal op bedevaart naar Tivaoune. In het tweede dorp, aan Mauretaanse kant van de rivier, zijn wel veel mannen. Iedereen is even prachtig aangekleed. Wij eten die avond geroosterd schaap met couscous (méchoui) aan de oever van de rivier de Senegal. De avond wordt afgesloten met wat getrommel en dans.

Onze laatste nacht op de boot slapen we zeer slecht, omdat we dicht bij een kleine dorpsmoskee blijken te liggen. In de moskee wordt de hele nacht gezongen om de geboorte van de profeet Mohammed te vieren. Het voordeel is dat het niet moeilijk is om vroeg op te staan, wakker zijn we toch. Om half zeven zijn we onderweg richting Saint Louis. Daar alle pelgrims, in luxe bussen, of in oude busjes, op zelfs op het dak van deze bussen of vrachtwagens, in de loop van de ochtend alweer richting huis aan het gaan zijn, komen we voor Thies al in de file terecht en doen we verschrikkelijk lang over de terug reis.

Thuisgekomen, blijkt niemand thuis. Paul en de kinderen liggen heerlijk in het zwembad bij de Amerikaanse Club en gelijk hebben ze met dit weer!