Fiets perikelen

Noa kreeg voor haar verjaardag een fiets, die we meenamen naar Vietnam. Helaas vergat de fietsenmaker het voorwiel in te pakken en daar zaten we dan met een mooie fiets zonder wiel. Gelukkig deed de post zijn werk en afgelopen weekend kwam het wiel alsnog aan. Uiteraard moesten we nu meteen een fietstochtje maken. Annique op de aanhangfiets, Noa op haar nieuwe fiets en Thomas in het stoeltje bij mij op mijn oude trouwe fiets die ik ooit op Texel kocht. En toen ging het regenen.... Samen met anderen Vietnamezen die de scooter even aan de kant zette wachten we onder een afdakje tot de ergste regen was overgewaaid.

Waterpoppen show

Wat doe je met je kinderen in het weekend in Hanoi? Eén mogelijkheid is om naar het Openluchtmuseum te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Na enig aandringen, het lijkt wel of de ouders altijd enthousiaster zijn dan de kinderen, kregen we ze zover hun speelgoed achter te laten en mee te gaan de warmte in: op naar de poppenshow.

Wij, Paul en ik dan, de kinderen vonden alleen het zwembad en strand wel prima, vinden het na Dakar een feest dat er hier zoveel verschillende dingen te doen zijn. Aangekomen in het Museum, zijn we verbaasd te zien dat dit museum ook zo druk bezocht wordt door de Vietnamezen zelf. Hoogtepunt voor de kinderen was waterpoppenshow te zien. Deze vorm van kunst is al meer dan 100 jaar oud. De show was redelijk moeilijk te volgen voor ons, maar leuk om naar te kijken. De poppen worden bediend door mannen en een enkele vrouw die achter een bamboo afheining in het water staan en met stokken de poppen laten bewegen.eHet geheel wordt begeleid door live muziek.

Moon Festival

Ergens eind september wordt het Moon Festival gevierd. Het is een festival met ronddansende draken, drumbeats die door je lijf trillen, mooncakes die wij nog moeten leren waarderen en temperaturen die het kookpunt bereiken. Maar het is vooral een kinderfeest, dus probeerden we overal zoveel mogelijk moonfestivalletjes mee te pikken: op school en zomaar bij ons in steeg...




 

Terugblik na een maand

We zijn nu meer dan een maand in Hanoi en sinds twee weken in ons nieuwe huis wat al redelijk thuis begint te voelen. Paul vond het huis toen ik in Nederland was met de kinderen en toen we na een gezamenlijke vakantie in Frankrijk en Nederland hier aan kwamen, was de container er ook. In tegenstelling tot Dakar, kwam deze snel uit de haven.

Noa’s nieuwe school is voor Nederlandse begrippen super groot (799 studenten in totaal). Ze heeft een leuke juf uit Ierland als ik het goed heb. Aangezien we nog geen auto hebben neemt ze nu de schoobus, wat ze super stoer vind.

Annique en Thomas gaan naar “Rainbow school”. Dit is een kleine internationale kleuterschool (5 klassen). Annique heeft het er super naar haar zin, Thomas moet nog een beetje wennen, maar begin took langzaam aan zijn draai wel te vinden. Om kwart over twaalf haal ik ze weer op.

Wat we missen van Senegal:
Onze vrienden
Het mooie weer en vooral de blauwe hemel in Senegal
De heerlijk mango’s met name in het mango seizoen
Het stokbrood, de locale Senegalese gerechten “Tiebo Dieng” en “Yassa Poulet”
Het strand
De concerten bij het Frans Cultureel Centrum
Het onderhandelen en de grappen makerij die daarbij hoorde
Frans te kunnen praten

Wat we missen van Nederland:Jullie!!!
Kaas, pindakaas, drop en de chocolade mousse
De mooie fietspaden
Het bos

Wat we hier geweldig vinden:
Het eten!
Massages
De goedkope en goede taxi’s met meter (hoef je niet steeds te onderhandelen over de prijs)
De groene en goed onderhouden parken
Dat je kan fietsen, alhoewel soms wel stressvol met al dat getoeter om je heen

Dingen die ons opvallen in Hanoi:Vrouwen dragen hier bijna allemaal broeken (wat praktisch is op de brommer)
Gezinnen zijn klein en het leeftijdsverschil tussen het 1e en 2e kind is gemiddeld 5 jaar
Mensen lijken altijd bezig te zijn
Ze zijn dol op Karaoke en luide muziek.

 

One month in Hanoi

We are more than a month in Hanoi now!!! Since three weeks in our new house. It has been going very fast, at least in my perception. In the five weeks that I was in Holland with the kids Paul found a house and when we arrived in Vietnam, our container had arrived. So actually we could have moved into the house after a week. But I needed a few more days, to prepare the house, clean everything (it is amazing how much dust we brought from Dakar including a dead mouse….). So we stayed another week in a very nice apartment complex, while the kids started their school.

Noa’s new school (United Nations International School– http://www.unishanoi.org/) is enormous with almost 800 students. She has a nice teacher called Susan Hoy. Since we have no car yet, Noa is taking the school bus which she really likes. I do not know how many busses there are, but certainly a lot more than in Dakar!!! I was impressed by the way it is organized.

Annique and Thomas are going to Rainbow school. This school is also bigger than the Rainbow school in Dakar, but still quite small (5 classes). Annique is doing great, although she still mentions her friends from Rainbow in Dakar and especially Miss Elaine. Thomas is now starting to like to go to school. He needed a bit more time.

Things we miss about Senegal :
Our friends!!!!
The swimming pool at the Club Atlantique
The delicious mangos especially during the mango season
French bread, Tiebo Dieng and Yassa Poulet
The beach
The concerts at the French Cultural Centre
Bargaining and laughing
Speaking French
Tiji (French channel for children), Noa loved to watch this

Things that we do NOT miss about Senegal:
The dust
The traffic Jam
Endless ongoing meetings who usually started much later than planned
Power cuts

Things we really like about Hanoi:
The food!
Having a bar on walking distance
Massages
That you can order your food in small shops near your house by phone and they will deliver it
The lakes and parks all around town
The possibility to move around on bicycles and to make interesting tours

Things we notice about Hanoi:
Women wear trousers (which is practical on the scooter)
Families are small, two kids is usually the maximum number
People always seem to do something or to be going somewhere
They love Karaoke and loud music
Scooters, scooters and more scooters.

We miss you all,

Take care,

Lieke, Paul, Noa, Annique and Thomas

Unicef uitje naar Tam Dao

Unicef organiseerde afgelopen weekendje weg voor haar staff en wel naar Tam Dao.Voor ons een leuke kans iets van het land te zien en voor Paul een kans de familie van zijn collega'ste leren kennen. Naast een ander Canadees gezin, bleken we enige familie van de Internatiomal staf die zich vrij had gemaakt mee te gaan.

Verzamelen was om half acht voor het Unicef kantoor. Wij kwamen om 8:35 aan en wat bleek tot onze grote verbazing, we waren de laatste en we konden direct vertrekken. Welkom in Azië!

De tocht naar Tam Dao was prachtig, vooral het laatste stuk de berg op. Het hotel waar ze ons hadden ondergebracht bleek redelijk basic te zijn (harde bedden, simpel sanitair), maar prima voor één nacht. Het eten bleek voor de kinderen meer het probleem, alhoewel de rijst en de kip altijd wel ok is. Dapper probeerde ze die met chopsticks te eten aangemoedigd door de andere aan de tafel.

We bezochten (uiteraard) een Pagode (tempel) waar Paul en waterval. Zowel bij de toegangsweg naar tempel als de waterval was een levendige souvenirs markt ontstaan en kon je samen met je vrienden op de foto worden gezet door de vele mannen met camera's die er rond liepen in de hoop wat aan ons bezoek te verdienen.

Uiteraard was er 's avonds na het eten een Karaoke show. Noa was erg moedig en deed enthousiast mee en danste met de andere kinderen.

Het bed bleek redelijk beroerd te slapen, maar dat mocht de pret niet drukken.