 |
| Klaar voor vertrek |
Na vier jaar is het weer zover, tijd om op te breken en weer ergens anders op de wereld opnieuw te beginnen. Het wordt Lusaka, Zambia, een land waar ik, voor Paul er een baan aangeboden kreeg, niet erg veel meer van wist dan dat het ergens in zuidelijk Afrika ligt. Toevallig kwam het net in pers door een meisje, die een val in de Zambezi rivier na een "
bungee jumper" overleefde. Bungee jumpen staat dus per definitie op het lijstje "niet doen".
En dan is het tijd om afscheid te nemen. We realiseren ons hoe we ons thuis zijn gaan voelen in Hanoi en wat we allemaal zullen missen: het heerlijke eten, de oude binnenstad met de vele leuke winkeltjes, koffie bij Joma, de massage en spa om de hoek, de opera en musea, fietsen rond het meer, tennis met de HIWC dames en natuurlijk de vele mensen die we hebben leren kennen in vier jaar. Tay Ho is een dorp geworden waar ik als ik er doorheen fiets of loop zoveel mensen ken.
 |
| Op de valreep bezoek ik nog het Mausoleum |
 |
| Met man van Thuy (onze geweldige hulp) op de brommer |
 |
| Mmmmm |
De kinderen nemen de hele verhuizing heel goed op. Ze vinden het allemaal wel heel spannend, maar hebben er zin in. Natuurlijk is het niet leuk afscheid van vrienden te moeten nemen!
 |
| Thomas wachtend op zijn beurt |
De afscheid ceremony bij UNIS maakt het allemaal heel echt. Een derde van de school populatie vertrekt heb ik me laten vertellen. Per grade nemen de kinderen afscheid. Een klasgenootje vertelt iets over de leerling die vertrekt.
 |
| Annique met leeftijdsgenoten die ook vertrekken |
|
|
|
|
|
|
|
 |
| Noa met haar vriendinnen |
