Op naar Livingstone, een naam die ons als geograaf natuurlijk wel wat zegt. Toch moesten we de boeken er wel even op na slaan om na te lezen wanneer David Livingstone precies leefde en waar Henry Stanley deze beroemde woorden "Dr. Livingstone I presume" sprak (see Stanley Finds Livingstone, 1871).
De reis erheen voert ons langs traditionele dorpen waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan. We kamperen halverwege en slapen voor het eerst in onze nieuwe tweedehands tent. Zo veilig bij de boer bevalt dat prima. Of we dit ooit ook gaan doen in wildparken met echte levende dieren moeten we nog zien...
 |
| BBQ-en bij de boer |
In Livingstone blijken we een prima lodge te hebben gevonden (Bushfront) waar naast een groep Belgen, die een spectaculaire reis maakten langs allerlei wildparken in Namibië en Zambia en hier hun laatste nacht verblijven, de enige gasten zijn. Het bezoek aan de beroemde watervallen blijkt bijzonder, maar niet door het water. Zoals een lokale "gids" het mooi weet te brengen is er momenteel alleen "dry water". Het lopen over de brug van Zambia naar Zimbabwe is door de hoeveelheid passerende zware vrachtwagens indrukwekkend en best angstig. Bij het bungyjumpen is het heel rustig (niet zo gek als je weet dat een paar maanden geleden het touw brak en het meisje dat sprong in het water terecht kwam; een wonder dat ze dat overleefde). 's Avonds maakten we een prachtig boottocht over de Zambezi rivier. Blijkt opeens dat Annique over de Titanic op school aan het leren is en in eerste instantie wil ze niet mee. Ook Thomas maakt zich wat zorgen over de krokodillen, olifanten en nijlpaarden in het water en of die de boot niet kunnen omduwen. Maar als ze de boot zien, zijn ze gerustgesteld en het kijken naar die wilde dieren op veilige afstand vinden ze geweldig.
 |
| Op de brug tussen Zambia en Zimbabwe, zogenaamd "Niemandsland" over de Zambezi rivier |
 |
| Cruise op de Zambezi rivier aan het einde van de dag met olifanten, nijlpaarden en krokodillen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten