Thomas twee jaar oud!

Vandaag vierden we Thomas zijn tweede verjaardag met zijn playgroup! Na happy birthday en joyeux anniversaire gezongen te hebben, zongen we uiteraard ook nog het lang zal hij leven. Alleen waren we vergeten dit met Thomas te oefenen, dus bij de hiep hiep hoera keek hij vrolijk rond, maar wist niet dat hij in de Nederlandse traditie geacht wordt zijn handen in de lucht te steken. Ja, ja er komt heel wat bij kijken bij het opvoeden van kinderen in het buitenland. Het uitblazen van de kaarsjes daarentegen ging perfect. De taart stond nog niet op tafel of ze waren uit. De kinderen smulden van mijn zelfgebakken chocoladetaart.

Vuilnis

Autombalit (Vuilniswagen in wolof)

In verband met ons vertrek in Juni, hebben we vandaag een eerste lading oude rommel uit de garage bij het vuilnis gezet. Hieraan is een heel selectieproces vooraf gegaan. Eerst beoordeelden wij of we er echt niks meer wilden/konden gebruiken, vervolgens onze hulpen en bewaker, en vanochtend tenslotte werd er nog het een en ander door de vuilnismannen uitgehaald. Toch bleef er nog best wat over wat de vuilniswagen inging. Helaas, want dit is inmiddels waarschijnlijk net buiten Dakar op een grote hoop gestort. Vuilnis is echt een groot probleem, zeker in Senegal. Buiten alle steden, redelijk dicht langs de weg ligt afval. In de struiken en bomen hangen de zwarte plastic zakjes waar de boodschappen in gehaald worden.

Playgroup met Tina!

Thomas gaat nog niet naar school, maar omdat zijn beide zussen wel elke dag naar school gaan, begon hij zich wat te vervelen. Tina biedt uitkomst. Zij organiseert voor kinderen van zijn leeftijd een playgroep. Ongeveer acht kinderen, uit Chili, Argentinië, Frankrijk, Spanje en Japan, komen elke ochtend bij elkaar in het huis van één van de kinderen. Deze week is de playgroup dus bij ons thuis. Tina leert ze liedjes, doet spelletjes met ze en verder is er veel tijd om lekker te spelen.

Daar het Paasvakantie, is deze week volle bak omdat broertjes en zusjes ook mee worden gestuurd zodat Mama lekker wat anders kan gaan doen. Noa blijf ter ook speciaal voor thuis. Zij vindt het fantastisch om Tina, de playgroup leidster, te helpen. Thomas daarentegen vindt het moeilijk om niet telkens naar Sophie of Suzanne te gaan (daarom staat hij ook niet op de foto). Wat dat betreft is het voor hem beter als de playgroup ergens anders is.

Weekend "Petit Côte"

Met Marc en Mara op het strand in Saly!

Dit gunnen we onszelf niet vaak, een nachtje naar Saly. Samen met een klasgenootje van Noa, haar moeder en broertje ga ik dit weekend (Paul is in Nederland voor een sollicitatie gesprek) naar een luxe resort (hotel l'Espadon) in Saly aan de kust.  Prachtig ingerichte kamers met alle voorzieningen. Ook het eten en met name het ontbijt waren bijzonder goed. Verse jus, lekkere croissantjes, goede koffie. Dat zijn wij niet gewend. Meestal verblijven we in iets minder luxe oorden.
Als Mindy, Marc en Mara naar huis gaan, gaan wij met Paul die inmiddels is aangekomen naar Pierre de Lisse, een ander hotel vlakbij Toubab Diallaw. Daar bleken ook Tanja, Jelmer, Evelien, Valérie en Flynn (andere Nederlanders) te zijn met wie we zondag hebben gegeten bij "L'Escale", een heel bijzonder restaurant gerund door een oud Frans echtpaar die hier al hun hele leven wonen. Ook Erik was van de partij. Dit keer stonden er visspiesjes en inktvis met rijst op het menu. Als toetjes een zelfgebakken taart en zelfgemaakt ijs. Het gaat er altijd wat rommelig aan toe, de eigenaren nemen soms ook gewoon plaats aan tafel om wat te kletsen, het eten wordt zo nu en dan met de hand op de borden gelegd, maar het is allemaal heerlijk spontaan. Meneer bespreekt altijd apart met de kinderen wat ze willen eten, meestal kip en friet, en gaat daarvoor rustig aan de kindertafel zitten. Voor de volwassenen is er ook geen kaart en er wordt geproefd wat er in de keuken is. We aten er al 'ns wild zwijn.