In Oktober reisden we al met Hugo en Tineke naar de Victoria Falls. Toen maakten de boottocht over de rivier en een bezoek aan een reptielen farm meer indruk dan de waterval zelf. We maken de tocht opnieuw in twee dagen en stoppen dit keer in Choma waar we overnachten in Leon's Lodge. De kamer van Frits en Diny blijkt een Kingsize bed te hebben en televisie bij het bad. Dit laatste is met name aan Noa besteed!
Doordat het onderweg begint te regenen, moeten we een paar keer stoppen om het plastic waarmee de bagage op het dak tegen de regen wordt beschermd, beter vast te maken. Uiteindelijk besluiten we de tassen maar op schoot te nemen.
Omdat er meer regen op komst lijkt, besluiten we onze boottocht uit te stellen. In plaats daarvan rijden we naar het Royal Livingstone waar we een drankje drinken. Vervolgens laten we ons naar de ingang van de waterval rijden. Ondanks het feit dat het park bijna gaat sluiten mogen we na wat onderhandelen toch even naar binnen en kunnen we al een eerste blik werpen op de waterval. Indrukwekkend! De volgende ochtend gaan we terug en samen met een lokale gids bewonderen we de waterval. De kracht waarmee het water naar beneden stort is ongelooflijk. We houden de kinderen voortdurend nauwlettend in de gaten. Het meest indrukwekkend is het lopen over een kleine loopbrug waar we gehuld in gehuurde regencapes overheen lopen en kletsnat worden. Noa loopt samen met de gids en Oma voorop en roept trots tegen Oma dat ze de eerste Oma is die over deze brug gelopen is.
's Avonds maken we een mooie boottocht met de David Livingstone over de Zambezi. Dit keer zien we minder dieren, wat door de hogere waterstand van de rivier komt. Op de terugweg, net nadat we prachtige foto's hebben kunnen maken van het ondergaan van de zon aan de ene kant van de boot beginnen donkere wolken zich samen te pakken boven de rivier aan de andere kant van de boot. Glazen vallen om door de wind. Terwijl de stuurman de boot heel langzaam draait, begint het Afrikaanse ensemble steeds luider te spelen. Oma Diny moet denken aan de Titanic waarop de band ook steeds harder zou zijn gaan spelen vlak voor de ramp en Annique vraagt zich af of we niet te dichtbij de waterval beginnen te komen. Maar de stuurman brengt ons veilig weer aan wal.
Thomas met de stuurman |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten